δε θα σου πω αυτά που δεν ξέρω κι αυτά που ξέρω δε θα στα πω
με κυνήγησε η άλλη
και μ' έφερε στα ίσα
αλλά με το αισθανόμενο ήρθε το μακρύ και, θαύμα!
πατέρας, και για τον Ήλο η Σάρλοτ, φτιάξανε κόσμο
μου έδωσε το μάτι και ικανοποίηση
άντε κρύψου τώρα στο τώρα και ζήσε
άγγιξέ με, όχι; φοβήθηκαν τον Όιθ πριν ευχαριστήσουν τον Όιθ
τα κατάφεραν και πάντα
είναι η βούλησή μας
τα χέρια όπλισαν το σπίτι για το Α
«Είσαι σε όλα κάπως απίθανο να το φορέσω»
η οδός και όλοι χαρούμενοι και ο ουρανός περιμένει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου