βαθιά στα δεκαπέντε ο Λίνγουντ ηλικίασε ευημερία
ήταν τότε που ο πιο πέρα και ο λάθος
πέθαναν και μας άφησαν να πεταγόμαστε ω σε δέντρα ακίνητοι
σπασμένα όνειρα δεν μπορούν να φτιάξουν το για μου
είπε κάθε φορά που άλλαζε ο καιρός
γρήγορα και βιαστικά η φωτιά προχώρησε χαρούμενα να εξαπλωθεί στη φύση
ήδη η τολμηρότητα τον είχε διαλέξει
να επιχειρήσει και στον πιο δίκαιο τρόπο στην κόρη
το ποιητικό περιεχόμενο έλεε
η οργή μέρα με τη μέρα αύξανε το καταλάβεμα και τη χρήση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου