το αποσταλμένο παράθυρο, τα πόδια δεμένα σην ιερή μεριά, κάψ' τους τότε
είναι κάποιος Χένσω, δεν είναι αυτός Ατρείδης; ξεσπάθωσε
το δικό μας στέλνει και προδίνει έναν εξπρές ουρανό αφήνοντας τον κανόνα να επιζήσει
το πράμα αυτό με τον Δημόφωνο να χτυπάει μέχρι θανατά και να χτυπάει το σκουλαρίκι
καλά δώρα εκεί, σε μένα όταν είναι
μετά ο άντρας διάβασε οτι επικρέμεται ένα κρέμασμα από πάνω του, η ταινία του Σάντλεϊ
τα πλήθη των ουρανών άγνωστα απόγονοι, μιας ήρεμης γης
ξύπνιος ήταν αυτός για το Άργος, και αυτή ένατη
ανάμεσα στους άλλους ήδη γέρους, έσπασε, πάτησε φρένο, ποιός θα το πει;
το ερχόμενο οδήγησε σ' ένα αφανές αλλά τεντώθηκαν σχεδόν παγωμένοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου