είχε τη δικιά της ψυχή άσπρη και με νερό
εγώ σου έγραφα για τις βδομάδες, μερικές φορές, χωρίς καθίσματα, κατά συνέπεια
η πράξη ήταν όλη που ήθελες
αν και εάν με το πούλημα των περιέργων
αισθανόμασταν το λεγόμενο
αν και το απαιτούμενο ήθελε σωστό
ο άντρας διαμέσου του λιβαδιού κάτω κατευθείαν
η μελαγχολία δικιά της αν και πήδησε κάτω
το είπαμε με τις μπότες, ταπεινά και χωρίς καταπόσον
με σχεδιασμένο το Αυτή και άσπρο το ξύπνημα
αλλά τα ευχαριστώ ήταν ανθρώπινα και κατά μέρος ήθελαν να κάνουν αυτό που έχουν
σταματήσαμε να κοιτάμε τη βουλή και κάναμε ότι ήταν καλύτερο για να την ονομάσουμε εκεί
το κάνε ανοιχτό είχε σκοτώσει τα αλφάβητα
αυτός εκεί, να κοιτάει τα μπορεί
αυτά είπε και βγήκε έξω μόνο για να τετραγωνίσει το τριαντάφυλλο
τα βόδια είχαν αίσθηση, ήθελαν αντιπροσώπευση
οι λέξεις ήταν βίαιες και αναστατωμένοι ξεκινήσαμε για τη Βαλτιμόρη
το όποτε έπιασε γραμματόσημα και κατά μήκος
πλατύτερο κι απ' τα πόδια
άνθισαν τα πολλά και αυτός που ήταν φτιαγμένος έκανε το σημείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου