στο σπίτι της Άννας υπάρχαν αρκετοί τιποτένιοι
εγώ και ακόμα αυτή
προσπάθησε το ξανά
με πολλή χαρά
η φωνή έμενε ακίνητη
όντας δε θα
δυσοίωνη η πρόβλεψη
σε μαγαζιά στέκονταν το αναγκαίο
ξανακοιτάζοντας το Ενώ χωρίς κύριο ήμασταν αρκετά έξυπνοι να σημειώνουμε τα τραπέζια
αυτοί είχαν το μπορεί σε κέικ
το οποίο ταξίδι καταπόσο
εμπόδιζε
ήταν καλοδεχούμενο από τη μιά μεριά και συγχωρεμένο από την άλλη
το οποίο είχε δύο
η άνοιξη σ' αυτή την ρέουσα καταπτώμενη τρομερά οποία
σίγουρη για το καθένα
η μητέρα της έπινε ποτά σαν ένοχη
εννοούσαμε οτι περπατούσε
τότε την Κυριακή είδαμε μερικά σκίουρα
με μαντήλι και σύνταξη
η ευχή τους έγινε συμπλήρωμα
περίεργο που ανέτρεπαν την πρώτη
μιλούσαν και κωμικά
ήταν σίγουρο οτι το λίγο λίγο
καρφιτσωμένο στις ακίδες των πεύκων
αν με απατά η μνήμη μου ήταν και δεσπότης
με πάθος
και κουρτίνες
ήταν
η Γκρετς με παιδί
κατά επίπεδα
ακριβώς στο σχολείο
μέσα το άσπρο
το είχε
ξανά
έλεγε οτι κοιτούσε για επισκέπτες
ακόμα και μάλλον
κατασταλαγμένο
επιταχύναμε το μπορεί και το τραπέζι με τα υλικά
